Á miðvikudaginn felldi Félagsdómur dóm í máli RSÍ og RÚV en deilt var um hvort leyfilegt sé að fleiri en eitt stéttarfélag viðhafi sameiginlega atkvæðagreiðslu um verkfall. Niðurstaða dómsins er að slíkt sé ekki leyfilegt heldur verði atkvæðagreiðslan að fara fram í hverju félagi fyrir sig. Þetta þýðir að Samiðn getur ekki viðhaft sameiginlega atkvæðagreiðslu meðal aðildarfélaganna um heimild til verkfalls. Þrátt fyrir þessa niðurstöðu dómsins mun hann ekki hafa áhrif á undirbúning að hugsanlegum aðgerðum meðal aðildarfélaga Samiðnar.
Viðræðufundur iðnaðarmannasamfélagsins með SA fyrir viku síðan skilaði litlum árangri, fundurinn fór að mestu í að ræða um framlagðar kröfur en skilaði okkur ekkert áfram.
Annar fundur var haldinn í dag og er sama að segja um hann, menn þokast ekki hænufet að lausn deilunnar en ákveðið var að halda áfram viðræðum.
Samhliða viðræðum við SA eru hafnar viðræður um einstaka sérsamninga. Andrúmsloftið á þeim fundum hefur verið gott og komið hefur fram skilningur á nauðsyn þess að gera umhverfi iðnaðarmanna áhugaverðara fyrir ungt fólk.
Hins vegar er það mikið áhyggjuefni hvað ríkir mikið skilnings- og áhugaleysi hjá SA og SI á að koma til samstarfs við iðnaðarmannasamfélagið um að gera nauðsynlegar breytingar á starfsumhverfi iðnaðarmanna svo iðnaðurinn verði samkeppnishæfur við aðrar greinar um ungt fólk.
Íslendingar hafa lagt mikla áherslu á jafnrétti milli karla og kvenna og hluti af þeim samfélagsbreytingum sem unnið hefur verið að er að bæði kynin séu virkir þátttakendur í heimilisstörfum og barnauppeldi. Þessar áherslur falla vel að kröfum iðnaðarmanna um að dagvinnulaun eigi að duga fyrir framfærslu.
En það er alvarlegur tvískinnungur hjá SA sem tekur undir þetta í orði en hafnar síðan að gera nauðsynlegar breytingar á kjarasamningum sem eru forsenda þess að þeir sem starfa í iðnaði hafi sömu tækifæri og aðrir til að skipta vökutímanum með eðlilegum hætti milli vinnu og fjölskyldulífs. Lág dagvinnulaun og langur vinnutími falla illa að fjölskyldumarkmiðunum.
Þegar ungt fólk velur sér starf horfir það til vinnutíma og launa. Langur vinnutími meðal iðnaðarmanna sem er tilkominn vegna lágra launa er fráhrindandi og beinlínis hrekur áhugasamt fólk frá iðnnámi og verður þess valdandi að það velur í staðinn að fara hefðbundna bóknámsleið.
Æ fleirum er að verða ljóst mikilvægi þess að gera iðnaðarmannastarfið áhugaverðara fyrir unga fólkið og um það hafa verið haldnar margar falllegar ræður á hátíðisdögum. Þessar hátíðarræður einar og sér hafa litlu skilað.
Krafa iðnaðarmanna er að koma þessum falllegu orðum í athafnir.
Reynslan er hins vegar sú að þegar kemur að því að taka ákvarðanir skortir vilja og þor hjá atvinnurekendum til að stíga fram og brjótast út úr stöðnuðu umhverfi, sem allir eru þó sammála um að verði að gerast.
Nauðsynlegt er að skoða kröfu iðnaðarmanna um 381.000 kr.í byrjunarlaun í þessu ljósi og því markmiði að gera iðnaðarmannastarfið að eftirsóknarverðu ævistarfi með hóflegum vinnutíma og góðum launum.
Í mörgum iðnfyrirtækjum eru mikil tækifæri til að gera skipulagsbreytingar og hagræðingu m.a. með styttingu vinnutímans og skapa þannig forsendur til að hækka verulega dagvinnu án þess að til kostnaðarauka komi. Í þessu sjá iðnaðarmenn mikil tækifæri sem þeir vilja nýta til að bæta bæði hag starfsmanna og fyrirtækja.